Galicië wordt ook wel eens 'het land van de duizend rivieren' genoemd. Deze rivieren stromen uit de bergen naar de kust, waar zij de beroemde "Rías" vormden. De kust zelf toont veel contrasten, van de rustige stranden van "As Mariñas" tot de gevaarlijke kliffen van de Costa de la Muerte, de "kust van de dood". Het klimaat is er getemperd en in de winter, met minimale temperaturen van 5°, is het vrij regenachtig. Gedurende de zomer schommelen de temperaturen rondom de 20°.

 

Galicia's rijkdom aan water en de Rías zijn karakteristiek voor de natuur. Aan de Rías Altas zijn prachtige stranden te zien, impressionante steden en verrukkelijke vissersdorpen. De Rías Bajas zijn een bezoek overwaard omwille van de beschermde natuurgebieden en stranden zoals Isla de la Toja-O Grove.

 

Het hinterland onthult een groen landschap en romantische dorpjes. De eerste cultuur waarvan we sporen terugvinden, was Keltisch (de Gaita is hier een voorbeeld van). De Romeinen lieten de stadsmuren van Lugo na, de brug van Orense en de Torre de Hércules. De Middeleeuwen werden gekenmerkt door de ontdekking van het graf van de apostel Jacobus (Santiago). Vanaf de 10de eeuw begonnen dan ook de bedevaarten, beter gekend als El Camino de Santiago of El Jacobeo. Een paar interessante GR-routes lopen door de regio: GR53-Panorámico de Vigo, GR57-Camiño da Franqueira, GR 58-Sendeiro das Greas, GR 59-Roteiro Ecolóxico do Morrazo en GR 94-Rural de Galicia. Wil je wat kortere routes aanvatten? Dat kan ook.

 

Galicië is de meest noordwestelijke regio van het Iberisch schiereiland. Haar geografische ligging, omringd door de Atlantische Oceaan, en regenachtige klimaat maken deze regio anders, net als de andere noordelijk provincies aan de kust van de Golf van Biskaje, dan de rest van het land. Galicië is een groengrasland, gevuld met rijke bossen en een cultuur met oude Keltische wortels met castros (Castro de Santa Tecla), doedelzakken en mysterieuze pre-Romeinse tradities.

 

De Route van Sint Jacobus (Camino de Santiago) met het eindpunt in de Galicische stad, Santiago de Compostela, was een van de belangrijkste bedevaartsroutes voor Christenen in Europa gedurende meer dan duizend jaar, tegenwoordig is het de grootste toeristenattractie van de regio. De culturele en artistieke interesse in deze route, waar de historie van de regio bewonderd kan worden, neemt elk jaar toe. De religieuze route, die eindigt in Santiago, gaat echter verder en neemt ons mee naar vroegere tijden voor de ontdekking van de resten van de apostel Sint Jacobus in de Middeleeuwen, naar Finisterre (eind van de wereld), met uitzichten op de zee aan de “Costa da Morte,” het werkelijke einde van de route.

 

De zee is erg belangrijk in Galicië. Haar kust is gevuld met kliffen en afgronden, wat zorgt voor spectaculaire landelijke omgevingen. De golven van de zee snijden in de kust en maken de kustreek kleiner. “Rias Altas,” in het noorden, heeft fantastische stranden en vissersdorpjes. En “Rias Baixes,” in het zuiden, heeft een aantal belangrijke natuurreservaten en badplaatsen. 

 

De Galicische hoofdstad is Santiago, een christelijk bedevaartsoort in de Middeleeuwen en een stad met een unieke middeleeuwse aantrekkingskracht in haar historische district. De kathedraal kijkt uit over de stad vanaf haar barokke Obradoire façade, welke de Romeinse Gloria Zuilengang verbergt. Achter de zuilengang spreidt de Romeinse tempel zich uit in een kruis. Achterin, op het grote altaar, is het beeld van Sint Jacobus, welke betreden kan worden via een gang die opent vanaf de gang achter het altaar. Elk jaar gedurende het Sint Jacobusfeest is het mogelijk om de botafumeiro te zien, dit is een gigantisch wierookvat gedragen door acht personen die in een kruisvorm door de kathedraal schommelen. In het oude district van de stad kunnen architectonische juweeltjes, zoals de school Fonseca bewonderd worden, net als de school San Jeronimo en Katholieke Koningenschool.

 

In het noorden van dezelfde provincie ligt La Coruna, de financiële hoofdstad van de regio en de plaats waar de toren van Hercules te vinden is, een Romeins lichttoren, symbool van de stad, waar eerder een Keltische kerk stond. Het Riazorstrand neemt de noordelijke grens van de stad in. Een andere Galicische stad is Lugo, de plaats van de primitieve Keltische vestiging Lug. De Romeinen bouwden een grote muur die het hele historische district omringd en nu de bestbewaarde in Spanje is.

 

Op het moment groeit plattelandstoerisme heel snel in Galicië; meer dan 150 plattelandshuizen verspreid over het hele Galicische landschap zijn klaar om reizigers te verwelkomen. De gebouwen bestemd voor dit soort toerisme kunnen ingedeeld worden in drie categorieën: plattelandshuizen, boerderijen en pazo’s (adellijk huis op platteland). Dit onderscheid wordt gemaakt op basis van de services en de luxe die aangeboden worden. De eerste groep bestaat plattelandshuizen met typische landelijke constructies. De boerderijen van de tweede groep zijn natuurlijk ook landelijk maar bieden ook de optie om deel te nemen aan agrarische of veetaken, welke normaal gesproken alleen voorbehouden zijn aan de eigenaars. Dan zijn er nog de pazo’s. Onder de groep pazo’s vallen ook: Galicische kastelen, kloosters en villas.

 

Vrijetijdsbestedingen in de buitenlucht zijn ontelbaar in Galicië. Vele van deze activiteiten zijn gerelateerd aan de Jacobijnse Route, maar anderen niet. Watersport, wandelen en vissen zijn een aantal van de meest populaire activiteiten onder de bezoekers. Zeilen kan beoefend worden in Coruña, Cambre, Vilagarcia de Arousa, Vigo, Baiona, en Rianxo. Er zijn ook toeristische cruises in de brede riviermonden van Galicië, van Foz tot O Grove. Sommige zeewegen, zoals die van Ria de Arousa, maken het ook mogelijk om de zeebodem te bewonderen. Daarnaast zijn Cangas en Pontevedra ideale bestemmingen om te kanoën. In de rivieren Miño, Lérez en Ulla kunnen andere sporten, zoals kajakken en raften beoefend worden.

 

Galicische feesten hebben een kleurvol karakter en worden begeleid door doedelzakmuziek. De optocht van grafkisten die gevierd wordt in A Pobra do Caramiñal is een voorbeeld van eeuwenoude tradities: in elke kist zit een verscholen locale bewoner die het afgelopen jaar een ernstige ziekte overwonnen heeft. Andere festiviteiten met een religieus karakter trekken ook de aandacht van bezoekers, zoals de vele bedevaartstochten naar het santuario van San Andres de Teixido. Daarnaast is, de Rapa das Bestas, een feest waarbij mensen halfwilde paarden proberen te bestijgen om hun haren te knippen, een ander voorbeeld van lokale Galicische tradities. Rond deze evenementen worden grote veetentoonstellingen gehouden met levendige folkloristische dansen.       

 

De gastronomie in Galicië is gebaseerd op zeevoedsel. Verscheidene soorten schelpdieren worden heel vaak verbonden met hun plaats van oorsprong, zoals oesters uit Arcade, eendenmosselen uit de Costa da Morte en schelpen uit Carril de Villagarcía de Arousa. Krabben, kreeften, spinkrabben, kokkels en Sint-Jakobsschelpen completeren dit gevarieerde voorbeeld van de Galicische keuken. Galicische vis is ook zeer gewild: tarbot, stokvis, tong en kwabaal zijn aanwezig in het zeedieet van deze regio, waarin gekookte octopus uitblinkt, geserveerd op een traditionele manier met olijfolie en paprika.

 

De Autonome Regio Galiciê omvat 4 provincies: de provincie La Coruña, de provincie Lugo, de provincie Ourense  en de provincie Pontevedra.